Een ridder is iemand die niet meer bestaat.
Zijn pak was een harnas van ijzeren plaat.
Zijn vrouw was een jonkvrouw, zijn huis een kasteel.
Hij had geen pick-up, maar hij had een minstreel.
Vaak ging hij op kruistocht, dat was me een kruis,
dan was hij soms maanden en jaren van huis.
En hoog in de toren daar zat dan voorheen
de jonkvrouw te wachten, heel droevig, alleen.
En werd er na jaren aan de poorten gebeld,
dat was dan de ridder, die was dan een held.
De ridder die haalde zijn volk uit de kooi
en ze maakten een feest en er kwam een toernooi.

Zo blijft het toch spannend, men zal het wel zien.
De volgende keer wordt nog gekker misschien.
Maar het is ook een wedstrijd en we zeggen daarom:
het Spant erom!

Hij kwam toen weer thuis met een heel mooi tapijt.
Die had hij gekocht van een Perzische meid.
Zijn vrouw zei: ‘Wat mooi zeg! Hoe kom je daaraan?’
‘Die maken ze daar en dat is hun bestaan.’
Ze hingen hem op en er kwam een minstreel.
Die zei het toen rond en toen wisten ’t er veel.
Ze stonden er allen heel trots naar te kijken.
Er kwamen nog meer om het kleed te zien prijken.
Ze zeiden: ‘Goh, prachtig! Waar haal je die dan?’
En na uitleg hadden de mannen een plan.
Toen gingen de ridders op weg naar Koeweit.
De vrouwen die dachten: ‘Die zijn we mooi kwijt.’

Zo blijft het toch spannend, men zal het wel zien.
De volgende keer wordt nog gekker misschien.
Maar het is ook een wedstrijd en we zeggen daarom:
het Spant erom!

Heer Gert-Jan beleefde ook veel avontuur.
Hij zat als een schildknaap al veel bij het vuur.
Zijn zwaard is zijn vuist en ze stookten hem op,
kreeg menig bandiet er eens zwaar op zijn kop.
Van lezen en schrijven had hij geen verstand.
Hij leefde dan ook van de hand in de tand.
Zijn vader ging dood en door zijn testament
werd Gert-Jan kasteelheer en baas in de tent.
Een jonkvrouw die zag hem toen op een toernooi.
Ze vond hem de knapste en hij vond haar mooi.
Dus kwam er een banier met zijn vlag rood en geel
en leefden zij jarenlang op het kasteel.

Zo blijft het toch spannend, men zal het wel zien.
De volgende keer wordt nog gekker misschien.
Maar het is ook een wedstrijd en we zeggen daarom:
het Spant erom!

‘Wel maanden, zelfs jaren was ik onderweg,
gevolgd door geluk maar vooral door veel pech.’
‘Vertel me geen sprookjes uit duizendeen-nacht!
Je hebt veel te lang al met bellen gewacht.’
‘Mijn schip had vertraging en toen averij.
Ook ging er natuurlijk geen pont meer voorbij.’
‘En bij het station stond de trein toch wel klaar?
En was er toevallig geen taxi ook daar?’
‘Ach vrouwe, een ridder, het is ook geen baan!
Ik ging nog het liefst met een raket naar de maan!’
‘Dan ga ik wel mee, want een man zo alleen…
Dan zeggen wij vrouwen beslist en luid: neen!’

Zo blijft het toch spannend, men zal het wel zien.
De volgende keer wordt nog gekker misschien.
Maar het is ook een wedstrijd en we zeggen daarom:
het Spant erom!