Ik zag Siberische gevangenen
als sardienen in een blik
hun lijven plakten aan elkaar
niemand die de wonden likt
het leven van een lichaam
waar een ziel niet wonen kan
waar de laatste hoop verstikt
van ied're opgesloten man

Waarom al dat verdriet
waarom begrijp ik niet
Waar komt het steeds vandaan
het antwoord ken ik niet

Ik zag zwarten met een hakmes
ze hakten erop los
ied're buurman was de vijand
wie geen bijl had was de klos
het zand vermengd met bloed
de waanzin van een strijd
die niemand had gewild
die niemand heeft bevrijd

Waarom al dat verdriet
waarom begrijp ik niet
Waar komt het steeds vandaan
het antwoord ken ik niet

Een weeshuis vol met kind'ren
hun toekomst ingeruild
voor een leven zonder kleuren
voor een leven zonder heil
maar we hebben geld voor wapens
en voor trage politiek
we vallen over talen
verdraagzaamheid is ziek

Waarom al dat verdriet
waarom begrijp ik niet
Waar komt het steeds vandaan
het antwoord ken ik niet



(c) Philippe Robrecht