Je ging als een rijzende ster
je glimlach die zag je van ver
je had zoveel stijl, verbergde de pijn
een klager dat wou je niet zijn

je zweeft door het leven zo vrij
de sleur van de dagen voorbij
je gaf wat je had, je deelde geen smart
je dromen die maakte je waar

Ooit valt de sneeuw op het einde van Maart
dat ben ik die je streelt in de kou
want dat had ik je toch ooit beloofd

Zie je de vogel die eet uit je hand
dat ben ik met een teken voor jou
en ik hoop dat je mij dan gelooft

Je ging als een prins zonder kroon
je doofde het licht heel gewoon
het was in de nacht dat niemand verwacht
dat jij zelf besliste te gaan

Ooit valt de sneeuw op het einde van Maart
dat ben ik die je streelt in de kou
want dat had ik je toch ooit beloofd

Zie je de vogel die eet uit je hand
dat ben ik met een teken voor jou
en ik hoop dat je mij dan gelooft



(c) Philippe Robrecht