Ik zit hier op een kamer,
een kamer ver van huis
te staren naar de donkergrijze lucht
De schemer en de stilte,
de maan en het geruis
die brengen mij de weemoed
met een zucht

ik geef niet toe aan deze dans
de wurggreep van de schaduw
die ruil ik voor het licht
de beelden in m'n hoofd
de lach op je gezicht.

Het reizen en verdwalen,
gedreven door de wind
te leven als en herder zonder stal
het boek in zeven talen
waar ik geen heil in vind
gekraak van vreemde treden
in de gang

ik ben het moe geef mij een kans
dan zing ik voor m'n schapen
hun blik naar mij gericht
dat is hun sterkste wapen
de lach op hun gezicht

Want het is lente
en ik kom weer naar huis
als een dief in de nacht
wie heeft zolang gewacht ...
Ik hoop dat jij er bent

De eenzaamheid verlamt me,
verlangen maakt me loom
ik huiver van de veel te lange reis
maar niemand houdt me tegen
want voor mijn idioom
betaal ik graag een veel te hoge prijs

Ik geef niet toe, ik grijp m'n kans
want alles wat me lief is
wacht aan de overkant
ik zou m'n leven geven
voor een lach op hun gezicht

Want het is lente
en ik kom weer naar huis
als een dief in de nacht
wie heeft zolang gewacht ...
Ik hoop dat jij er bent



(c) Philippe Robrecht