Ooit had hij spijkers op z'n vest,
een heavy monster op z'n rug.
Zo leek hij even als de rest,
maar ieder noemde hem "de mug".

Een echte spider was hij niet,
maar een puber steeds op zoek,
zo vaak alleen met z'n verdriet,
maar onbegrepen in een hoek.

Als ik mezelf blijf,
hoor ik er nooit bij,
ik wil een held zijn,
te mooi om waar te zijn.
Kan ik een van jullie zijn,
of blijf ik ... met mezelf ?

Maar even later kwam de punk,
ja toen liep hij met een kam.
Hij zag er nooit uit als een junk,
nee daarvoor was hij veel te tam.

Zowel de punkers als de and'ren
lieten hem links, lachten hem uit,
dus moest hij weer een keer verand'ren,
een nieuw gezicht, een nieuw geluid.

Als ik mezelf blijf,
hoor ik er nooit bij,
ik wil een held zijn,
te mooi om waar te zijn.
Kan ik een van jullie zijn,
of blijf ik ... met mezelf ?

Toch werd hij groot, gezond en sterk,
door alle tegenslagen heen.
Leefde zich uit in't dag'lijks werk,
door 't harde werk nog steeds alleen.

Die pubertijd heeft hem getekend,
leerde hem leven met zichzelf,
Uit eenzaamheid werd hij schilder,
heel vreemd … hij … schilderde zichzelf …



(c) Philippe Robrecht