De straat ligt voor mij langs en hij houdt mij vast
En ofschoon ik mij los wil rukken, raak ik steeds meer verward
Zoals in vlagen eens de stad tot leven kwam
Trekt de stoet nu in stilte voorbij

Een vlag voorop als teken van verwarring
De kop ontbreekt, dat is de plaats voor mij
Niemand leest de woorden die mijn mond dan vormt
Genadig als ze zijn, wachten ze op hun komst

Maar ik sta daar en ben nog steeds geboeid
En de stoet trekt steeds verder voorbij
Steeds meer verwijdert zich die vlag
Steeds verder gaat hij op een plaats aan mij voorbij

Dan marcheren de laatsten en ik kijk ze na
Dan ruk ik me los, maar het is al te laat
De laatste vlagen verdwijnen om de hoek
En de stad is weer als dood

Nog zoek ik daar mijn plaats
Maar het gaat niet meer
En de  afstand is te groot