Misschien was ik altijd ’n beetje anders,
misschien deed ik gewoon maar iets.
Was ik bezig met teveel lawaai te maken,
want stilte dat vond ik maar niets.
Ik heb mijn tijd uitstekend kunnen vullen,
veel vrienden een vriendinnetjes gehad.
Maar soms kom je jezelf ineens flink tegen,
dan ben je al die poppenkast,
ben je al die poppenkast goed zat.

REFREIN:
Maar ik wil je met geen ander vergelijken,
en ik zie je ook niet als mijn eigendom.
Of dit blijvend is dat moet nog blijken,
maar ik kijk liever niet meer achterom.
En ik hoef ook niet ver vooruit te kijken,
ik kijk nu veel liever opzij.
Want jij, jij staat naast mij,
jij, jij staat naast mij.

Het lijkt ineens of alles is veranderd,
zijn de mensen minder haastig in de stad
Draait de radio alleen maar liefdesliedjes,
de regen voelt nauwelijks nog nat.
Ik wist niet dat ik dat gevoel terug zou krijgen,
maar voor echte liefde is het nooit te vroeg.
Ik hoef mezelf niet meer te bewijzen,
jij bent voor mij,
jij bent voor mij bewijs genoeg.

REFREIN (DUS I.P.V MAAR, DE LAATSTE 2 REGELS 
		      HERHALEN)