Je kunt wachten, je kunt hopen,
je kunt duimen dat het lukt.
En in gedachten kun je slapen,
maar ik lig wakker op de rug.
'k Kijk urenlang naar hetzelfde rotbehang.
Ik hoor alleen maar je krijgt hulp van de tijd man,
die tijd sleept je erdoor heen.
Maar hoe langer hoe groter de spijt,
en alweer een volgend uur.
‘t Is niet dat ik je iets verwijt,
‘k ben wekenlang de tel al kwijt.

REFREIN:
Hou me eens vast en dan laat je me pas,
als ik alles vergeten ben los.
En wees stil of zeg zacht,
‘t komt goed hoeveel dagen het me ook kost.
Aai me en zing, zing zo lief dat ik denk,
bij dat zingen alleen aan je stem.
En dan zweef ik zo mee op dat liedje, 
en dan draai ‘k me nooit meer om.
 
Alle jaren al onze eigen cafés in Dublin, Gent en thuis,
alle hoeren en wat je daarmee deed en iedere harde vuist.
Die voel ik nog maar liever toch vergat ik alles nu.

REFREIN
INSTRUMENTAAL
Zijn er kleuren? Zijn er meisjes?
‘k wou maar dat ik het wist
En sorry voor die domme bloemenblaadjes
die ik smeet op je kist
Ik blijf nog even 'k wordt liever oud
omdat ik van het leven houd

REFREIN