Wat was ik zonder jou, jij die mij hebt gevonden
Wat was ik zonder jou, dan een hart in diepe slaap
Dan een stilstaande klok, lang al niet opgewonden
Wat was ik zonder jou, een stamelende knaap

Alles leerde ik van jou, over 't menselijk uiten
En zag van toen af aan de wereld in jouw geest
Zoals we aan de bron, de lippen dorstig tuiten
Zoals je deuntjes leert, die voorbijgangers fluiten
Zoals je aan de hemel, verre sterren leest
Alles leerde ik van jou, zelfs het huiverend feest

Wat was ik zonder jou, jij die mij hebt gevonden
Wat was ik zonder jou, dan een hart in diepe slaap
Dan een stilstaande klok, lang al niet opgewonden
Wat was ik zonder jou, een stamelende knaap

Alles leerde ik van jou, wat voor mij nu de kern is
Dat hst 's morgens al licht is en de hemel blauw kan zijn
Dat geluk heel wat meer is, dan een nachtkroeg of kermis
Jij nam mij bij de hand, door die hel wie modern is
Waarin de mens vergeet, wat samen zijn kan zijn
Jij nam me bij de hand, ik minnaar zonde r pijn

Wat was ik zonder jou, jij die mij hebt gevonden
Wat was ik zonder jou, dan een hart in diepe slaap
Dan een stilstaande klok, lang al niet opgewonden
Wat was ik zonder jou, een stamelende knaap

Wie praat over geluk, heeft vaak ogen vol tranen
Is dat niet de snik, die de nederlaag tont
Een gitaarsnaar breekt af als een spankracht gaat tanen
En toch zeg ik u, dat ook onder de manen
En onder de wolken het geluk zich vertont
Hier is zo'n onbekende haven waar het woont

Wat was ik zonder jou, jij die mij hebt gevonden
Wat was ik zonder jou, dan een hart in diepe slaap
Dan een stilstaande klok, lang al niet opgewonden
Wat was ik zonder jou, een stamelende knaap



Tekst en muziek: Jean Ferrat
Nederlandse vertaling: Peter Blanker