Hij zou zo graag wat losser willen leven 
Waarbij hij alles van zichzelf gewoon op tafel smijt 
En niet meer zo verkrampt met z'n gezicht op hallef zeven 
Eens vrij zijn van zichzelf en van z'n houten klazigheid 
En hij zou zich best ook zwierig willen kleden 
En dwars door 't calvinistische fatsoen 
Los van alle schuldgevoel en zomaar zonder reden 
Op een stille zondagmiddag eens iets rustverstorends doen 
 
Maar 't is een Hollander 
En dan komt het daar niet van 
Want, ach, een Hollander 
Die wordt daar zenuwachtig van 
Die zegt meteen: "Ah joh, doe niet zo gek" 
En krijgt zo'n teruggetrokken nek 
Hij zegt dan: "he nee zeg, 't idee zeg!" 
En hij binnenvettert door 
En dat zwierige komt om 
In de nuchtere rekensom 
" 't Zou wel leuk zijn 
Maar wat koop je daar nou voor?" 
 
En hij zou zo graag eens in vervoering raken 
En niet vergiftigd door die eeuwige detail-kritiek 
Een werklijk grote visie duidelijk willen maken 
Met krachtige gebaren en met fraaie retoriek 
En hij zou zo graag eens soepel willen dansen 
Z'n lichaam lekker los, z'n ogen dicht 
Net zoals de Italianen en zoals de Fransen 
Z'n lichaam laten wiegen tot het eerste morgenlicht 
 
Maar 't is een Hollander 
En dan komt het daar niet van 
Want, ach, een Hollander 
Die wordt daar zenuwachtig van 
Die voelt z'n lichaam als een last 
En in dat lichaam zit 'ie vast 
Dan klapt 'ie dicht 
Met een gezicht 
Van 't Christelijk Jongemannenkoor 
En onder 't melkboerenhondehaar 
Houdt 'ie z'n hersens bij mekaar 
Met de simpele berekening 
"Ja, wat koop je daar nou voor?" 
 
Hij zou zo graag wat minder gauw gegriefd zijn 
En minder stug en in zichzelf en minder uit een stuk 
En hij zou zo graag eens openlijk en reddeloos verliefd zijn 
En dansend door de straten willen zingen van geluk 
En hij zou ook best 'ns hardop willen snikken 
En rustig laten zien: "Ja, kijk ik grien!" 
In plaats van in een hoekje 
Dan zo'n beetje moeilijk zitten slikken 
Hij zou zo graag, hij wou zo graag 
Maar hij laat dat nooit zien 
 
Want 't blijft een Hollander 
En dan komt het daar niet van 
Want, ach, een Hollander 
Die wordt daar zenuwachtig van 
Die kan z'n gevoelens nergens kwijt 
Door z'n gebrek aan openheid 
Die duwt dat terug 
En strekt z'n rug 
En leeft weer ongemakkelijk door 
En hij hervindt z'n zekerheid 
In quasi onverschilligheid 
Terwijl 'ie zachtjes mompelt 
"Ah joh, wat koop je daar nou voor"