Bloed, gelak lak on a nagels,
sluipt en zukt gelak water,
awe buurman z'n bloed, da van a en a vriende,
stroomt zachtjes nor "Niemandsland".

Soldaten verkrachtte mijn dochters,
schaamteloos, zonder gevuul,
het zaad van den oorlog, groeit gelak onkruid,
oep het onschuld van elk kind.

Wadd’is ‘r gebeurd mè mijn moeder,
waar is mijn vra nortoe,
wadd’is ‘r gebeurd mè ons kinderen,
waar is iedereen ?…

Huizen geplunderd en vernield,
herinneringen onder het puin,
roepend iets en huilend daarergens,
al mijn dromen verward en verdwaald.

Lijken, gelak vuil in de goten,
hunne trots, in stukken gescheurd,
begraven, naamloos, mè buren en vrèmden,
geen bloemen, geen afscheid, geen traan.

Wadd’is ‘r gebeurd mè mijn moeder,
waar is mijn vra nortoe,
wadd’is ‘r gebeurd mè ons kinderen,
waar is iedereen ?…

Waar zijn al mijn idolen,
as behang tege mijne muur,
à propos, waar is mijn kamer,
waar da 'k dikwijls zijn gevlucht mè m’n verdriet.

Schoten verstoren het zingen,
het getokkel van de zanger in ’t straat,
elke noot, rolt,… as een traan,
uit zijn gebroken hart.

Wadd’is ‘r gebeurd mè mijn moeder,
waar is mijn vra nortoe,
wadd’is ‘r gebeurd mè ons kinderen,
waar is iedereen ?…

Ik wou da 'k echt kon toveren,
ik weet, da da nooit nie zal zijn,
ik vulde al de kogels, propvol mè zaad,
mè "Eeuwige liefde-zaad"…

…"Eeuwige liefde-zaad"… 

(c) - tekst & muziek:  paul d'hollander -