Ik las het gistere in de gazette, 
de niefslezers zwijge mor ni, 
m'n moag kierde van walging, 
m'n hart schriede, ik begreep het mor ni. 
  
Hoe kan iemand zo beestig handele, 
zelfs de Fauna kent zoiets toch ni, 
gemanierd, verzeurgd en, best oardig, 
achter de mure, ne neukende beul. 
  
Kunde nog wel iemand vertrawe, 
zonder schrik voer de ra, 
ze neme a kind te groaze, 
ze neme a kind, kier oep kier. 
  
Leveslaank, droagde die beelde, 
echte liefde verdroagde ni mier, 
terwijl da gij "leveslaank" hè 't gekrege, 
goa den beul wèr stiekem te kier. 
  
Dees lieke is voer An en Eefje, 
voer Laetitia en Sabine, 
ik zing het voer Julie en Melissa, 
en, voer elk onschuldig kind. 
  
Voer 't genot van zielige ziele, 
voer de bevrediging van iedere zieke giest, 
hoe kunde een kind zoe vernedere, 
zonder schoamte, zonder schuldig gevuul. 
  
Duzend kiere hemmek' ik het moete hoeire, 
"laank hoar", da stoa voer ‘tuig’, 
al hèdde honderd "belle"in a oeire, 
zèdde doaroem minder zuiver oep de groat ?. 
  
Dees lieke is voer An en Eefje, 
voer Laetitia en Sabine, 
ik zing het voer Julie en Melissa, 
en, voer elk onschuldig kind. 
  
En, ons leve da roast mor varder, 
het niefs weurd langzoam verlede tijd, 
kindere weure awers, 
terwijl da gij varder drijft oep de pijn. 
  
Nog altijd kunde ginnen aarrem verdroage, 
die wilt troeiste, dien echt lief wilt zijn, 
en, terwijl 's nachts de troane a wakker hawe, 
goa den beul wèr stiekem te kier. 
  
Dees lieke is voer An en Eefje, 
voer Laetitia en Sabine, 
ik zing het voer Julie en Melissa, 
en, voer elk onschuldig kind.