In een moment van overgave,
de spanning stijgt ten top,
den "Bolero" is bekan ten einde,
dan flitst het plots deur mijne kop.

Wat ‘r kan gebeuren,
as één van ons het héé,
zèn we pérels voer de zwijne,
as zovele, toekomstloos…

As ge daaraan begint te denke,
dan hoeft het voer mij nie meer,
agge zelfs in de liefde,
a angste nie vergèt.

"Het komt deur al die negers,
het komt deur Hubért et Jean",
vingerwijzen gèft gien bewijze,
het komt van 'k weet nie waar.

"Het komt uit verre landen",
mor, daar ware wij ook,
oem flink van Jan te geve,
uit den bol voer inlands schoon.

Het was een fijne vakantie,
ik zèn er flink op los gegaan,
mè een stel farme teve,
met zo'n joekels, ‘t héé giene naam.

Heur schoon volle lippe,
heur zwart, gekrulde haar,
heur toeng streelde mij zachtjes,
heur hande deur mijn haar.

Ze héé me laten pruve,
van al heur exotisch fruit,
ze spreke van warme lande,
het was er verdoemme verschrikkelijk heet.

Heur bille rond  mijn bille,
ik was mijne weg al kwijt,
zelfs de GPS kon mij ni wijze,
waar da ‘k na wèr was verzeild.

"Het komt deur al die negers,
het komt deur Hubért et Jean",
vingerwijzen gèft gien bewijze,
het komt van 'k weet nie waar.

"Het komt uit verre landen",
mor, daar ware wij ook,
oem flink van Jan te geve,
uit den bol voer inlands schoon.

Fréderic is bediende,
oep een Aantwaarpse bank,
echt een veurbèld voer de collega's,
op en top gèntleman.

Een veurbeeldig vader,
den ideale man,
ne schoonzoon oem van te snoepe,
zo keurig en charmant.

Tijdens de zoveelste overure,
dan wipt hij as ne man,
binne bij Marléne,
het “bi-joeke” van madam.

Daar hengst hij as ne wilde,
nèmt ze langst elke kant,
zij bedient hem op z'n wenken,
"da's dan 5.000 frank…..".

"Het komt deur al die negers,
het komt deur Hubért et Jean",
vingerwijzen gèft gien bewijze,
het komt van 'k weet nie waar.

"Het komt uit verre landen",
mor, daar ware wij ook,
oem flink van Jan te geve,
uit den bol voer inlands schoon.

As lèst nog ne pikante roddel,
as afsluiter van dees lied,
lèst zakkik nog een tante,
mor, ni mè mijne nonkel Piet.

Ze was mè dien "etter" van de bure,
de buurvra noemt hem: "Mijn echtgenoot",
en, die was na on het smossen,
mè mijn tante, amai mijn oor !!!

As twee dartele duive,
richting "De Postiljon",
-Kamers Voor Z'n Twieje-,
jodelie, rom pom pom,…


(c) tekst & muziek:  paul d'hollander