De maan draait z’n eigen angstig oem,
de wolken kruipen dicht bijeen,
al de stare schieje uit,
mè de zon te imiteren.  

Mensen sprinten gelak ne zot,
vluchten in hun huize,
ne sloeber van een jaar of acht,
doet in z'n broek van alteratie.  

Nen bliksemschicht zukt zijne weg,
los deur de grauwe hemel,
de schaduwe van de nacht,
zitten gevangen in den nevel.  

Als de mensen hun eige kleer maken,
oem is goe te gon knorren,
dan maken de doei van 't Schoonselhof,
hun kleer oem te gon swingen.  

Giene smoking of avondkleed,
mor, gewoon in hunne pure,
ze stoffe hun knoke af,
da 't klettert in de geburen.  

De wind houdt zijne asem in,
den boom, zijn blaren stil,
de katten kiezen het hazepad,
de grond, die barst open.  

Knoke tasten in het rond,
en, nog gien vijf minuten later,
ston al de doei van 't Schoonselhof,
te swingen oep hun zaarke.  

Als de mensen hun eige kleer maken,
oem is goe te gon knorren,
dan maken de doei van 't Schoonselhof,
hun kleer oem te gon swingen.  

Giene smoking of avondkleed,
mor, gewoon in hunne pure,
ze stoffe hun knoke af,
da 't klettert in de geburen.  

Als de zon onze bol rond is,
en, hij komt hier terug boven water,
liggen al de doei van 't Schoonselhof,
mè ne farme kater.  

Nen hutsekluts van starke drank,
gèft ne stank oem van te braken,
on alle zaarke hangt een briefke,
gèft hier mor goe wa water.  

Als de mensen hun eige kleer maken,
oem is goe te gon knorren,
dan maken de doei van 't Schoonselhof,
hun kleer oem te gon swingen.  

Giene smoking of avondkleed,
mor, gewoon in hunne pure,
ze stoffe hun knoke af,
da 't klettert in de geburen.  


(c) tekst & muziek:  paul d'hollander