Pater Moeskroen
Pater Moeskroen - De Wolk en de Rivier lyrics
Your rating:
Helder als kristal, nog breekbaar en smal Kabbelt een klein beekje van de berg naar het dal Langs rotsen, gras en bomen… met groot plezier Want hij is net geboren: de rivier Een oude grijze torenflat in de havenstad Op de bovenste verdieping klinkt luid “Proficiat!” Een halve meter, zeven pond; we noemen haar Gaby Een wolk van een baby Speels dartelt en meandert de aanstormende stroom Zo’n grote stoere rivier, ja dat is zijn droom! Hij raast maar door en groeit in kracht, in diepte en breedte Maar ook begint er iets te vreten Gaby kijkt graag uit het raam naar de zee en de rivier De allermooiste schepen zie je varen vanaf hier En ze wil, net als haar papa, een matroos worden later Een leven lang op het water De rivier baalt van de mensen, met hun bootjes en hun troep Ze lozen rotzooi in z’n stroom; olie, gif en poep Fosfaten, plastic, alles moet hij slikken welbeschouwd En al gauw voelt hij zich ziek en oud Gaby is vijf jaar nu, het nieuws komt keihard aan Het schip van papa is op zee met man en muis vergaan Zo’n grote stoere papa… zo’n grote stoere boot En mama zegt: “Papa is dood” De rivier denkt: “Kijk toch wat er van mij geworden is Ooit een lieflijk beekje, helder, schoon en fris Nu ben ik groot, vies en bruin en ik zit vol rotte vis Ergens onderweg ging het mis…” Een kind heeft zoveel toekomst en het leven gaat zo snel Vooruit kijken, nou dat kan die kleine Gaby wel En ze kijkt nog altijd graag naar de schepen daar benee En naar de wolken boven zee Ginds tegen het avondrood, niet ver meer hiervandaan Zie je de grote kranen van de havenstad al staan De ouwe grauwe torenflats, strak in het gelid Voor de rivier het einde van de rit “Hé, da’s grappig, mama, kijk! Die wolk die je daar ziet Die heeft precies ‘t gezicht van papa… vind je niet?” En mama kijkt, ze ziet het niet, haar ogen zijn te nat Ze heeft haar kind nog nooit zo liefgehad Nog eenmaal bundelt hij zijn kracht en stoot hij, nietsontziend Al wat-ie heeft de monding in en hij kust zijn nieuwe vriend Zijn vriend, de zee... o, wat is-ie groot Zo wil hij wel sterven… een prachtige dood Gaby zwaait naar de papa-wolk en kijkt hem achterna Dan vraagt ze: “Waar gaan de wolken eigenlijk heen, mama?” Haar moeder zegt: “Landinwaarts, de wind neemt ze mee Zo ver mogelijk weg van de zee…” Soms haalt zo’n wolk het tot aan een bergtop Daar regent-ie en sneeuwt-ie en lost-ie langzaam op Een prachtige dood, voor een wolk, want hier Word je weer geboren… als de rivier… de rivier… de rivier…