Het gaat goed wat maakt dat het steeds later wordt,
begint er op te lijken dat ik lijd aan een chronisch slaaptekort.
ik ga later naar bed, en sta vroeger op,
douche trek mijn broek enzo aan daarna hoepel ik op.

net als het olympisch vuur paas ik mad fakkels door,
met als logisch gevolg dat Sticks steeds brakker wordt.
wanneer ik 's ochtends wakker word kan ik langer door,
begrijp? ik grijp je aandacht plus ik pak je oor.

we doen die hook op, en cruisen dan door de lage landen, met buskruit in de kaken,
zwaar bewapend tot de tanden,

je vraagt je af of ik verander? ja ik word verstandig,
zou t ideale antwoord zijn maar helaas is het nog anders.
nu handel ik in cd's ben niet langer meer in dubio,
we kiezen niet voor de studie nee we kiezen nu voor de studio

het leven is druk als spits in een flits is het voorbij,
een rits gebeurtenissen zet die shit ‘s op een rij.
ik weet ik mis niks mits ik uit mijn doppen kijk,
denk na voor ik beslis, niks is waarop het lijkt

de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer,
ik zeg de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer.

eyo ik maak vaker fouten, maar zelden dezelfde,
schijn als lantaarns op de elfde van de elfde.
één helft van de Siamesen bommen achterlatend,
het contact verwatert? kom op ik sprak je laatst nog.
al kom ik niet langs je zit in m’n hart en ik dank je,
geldt voor Eddie, Lowie, Zennie, Ibster, Bolle, Rachid
ik zie leipe gezichten, doe daar niet aan mee
mijn gewrichten zijn me dierbaar,
ik blijf me op rijmen richten.
denk terug aan tijden dat we smookten op de zolder,
grepen naar die folder van new york pizza bezorgers,
playstation in effect, Tekken tot de dood,
nu gaan peoples voor de doekoes maar ik sta nog  rood.
tegenslagen, plus teleurstellingen, kwellingen,
fake peeps bellen me, wat wil je beef Wellington?
stoere homies, stoere tronies, niet ouwehoeren fonies
het komt niet over zo t’is hoogstens komisch.

de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer,
ik zeg de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer.

zo nu en dan hang ik met struisvogels, ik steek mijn kop in het zand,
in plaats van oninteressant met m’n kop in de krant,
maar toch willen ze van onze kant weten hoe of wat ik nu doe met m’n crew ik me voel waar ik hang.
ik doe maar wat, wat ik doe doe ik op gevoel,
laat de boel de boel, ga regelmatig op me smoel.
waar moet het toch naartoe, dat is wat me vraag is(als)
ik verwaarloos wat me dierbaar en wat me waard is.
Dat dringt door, wanneer het weer te laat is,
maar ik drink door alsof Beerenburg water is.
vergeet wat slapen en op tijd m’n rekening betalen is, 
en heb maling als banana split show op al die zanikers 
muziek, nu me lust me leven, ben er nu bewuster mee bezig meer rust minder feesten.
zo nu en dan val ik terug zit het tegen,
ik pluk dan de verboden vrucht af en ik eet hem.

de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer,
ik zeg de tijd leert, of het tij keert,
maar de liefde voor muziek blijft mijn drijfveer.

muziek, me lust, me leven, me liefde,
me liefde, me leven, me lust, muziek.
muziek, me lust, me leven, me liefde,
me liefde, me leven, me lust, muziek.

(c) Opgezwolle