Het is te dol, het is te dol,
heel mijn kamertje raakt vol
met de meest bizarre dingen,
allerlei verzamelingen:
suikerzakjes, autoplaatjes,
sleutelhangers - wat een rij.
Nog zo’n actie,
nog één zo'n actie
en ik kan er zelf niet meer bij.
 
De meneren van de reclame
hebben steeds een nieuw idee
en je moe denkt: 'Het is reclame’,
dus dan doet ze er aan mee.
En weer komt ze stralend thuis
met een ding wat je kunt sparen
en dat moet je, wat een kruis,
bij dat, wat je al hebt, bewaren.

Het is te dol, het is te dol,
heel mijn kamertje raakt vol.
Op mijn bed en in de hoeken
volgeplakte plaatjesboeken,
voetbalfoto's, dierfiguren,
plakkers, kijk eens, wat een rij!
Nog zo’n actie,
nog één zo'n actie
en ik kan er zelf niet meer bij.
 
De meneren van de reclame
zeggen: ‘Kinderen vinden het fijn
om te sparen en dus reclame
moet om te verzamelen zijn.’
En zo zit je, voor je het weet
dankzij mams en paps en tante
met een bergen zeg, wat heet!
Het stroomt je toe van alle kanten.

Het is te dol, het is te dol,
kijk eens even, boordevol!
Ik kan niet eens mijn kamer binnen.
Wat moet ik ermee beginnen?
Nummerbordjes, sleutelhangers, 
speldjes. Hemel, wat een rij!
Nog zo’n actie,
nog één zo'n actie
en ik kan er zelf niet meer bij.
 
Het is te dol, het is te dol,
kijk eens even, boordevol!
Nummerbordjes, sleutelhangers, speldjes, smurfjes…
Het is te dol, het is te dol,
kijk eens even, boordevol!
Plakplaatjes, affiches, dierfiguren, stickers…
Het is te dol, het is te dol,
kijk eens even, boordevol!
Opzetplaatjes, nummerbordjes, sleutelhangers, speldjes…