Ik leg de koffer niet in 't net,
dan kan ik hem lekker niet vergeten.
De reep heb ik al opgegeten
en in mijn zak zit een kadet.
Ik heb een kaartje tweede klas,
een broodje ei in een servetje,
twee mandarijnen in een netje
en mijn naam staat in mijn jas.

Ik ga naar oma, ik ga naar oma.

Oma heeft een tuin
en oma heeft konijnen,
kippen pikken op de bleek, ja, zeker wel een stuk of tien.
't Is een huisje tegen 't duin,
je ziet het uit de trein en 
als je gaat staan, dan kun je de kippen zien.

Het duurt alleen een beetje lang;
koetje, weitje, geitje, slootje.
Is het wel de trein naar grootje?
Zal 'k het vragen op de gang?
De conducteur wist wie ik was,
hij kwam alleen nog even knippen,
maar hij wist niet dat van de kippen.
Hij zei: ‘Zeker nog maar pas?’

Ik ga naar oma, ik ga naar oma.

Oma heeft een tuin
en oma heeft konijnen,
kippen pikken op de bleek, ja, zeker wel een stuk of tien.
't Is een huisje tegen 't duin,
je ziet het uit de trein en 
als je gaat staan, dan kun je de kippen zien.

Ze staat gewoon op het perron,
ze zal me eerst wel niet herkennen.
Een uur te vroeg, moe van het rennen,
dan ploft de koffer op 't perron.

Ik zeg: ‘Dag oma!’ Ik zeg: ‘Dag oma!’