Etalages kijken, neus tegen de ruit.
Wat een fijne dingen, je kijkt je ogen uit.
Een hele winkel vol met poppen die bewegen.
Je staat er urenlang en merkt niets van de regen.
Nu alleen maar kijken, er is niets aan te doen,
maar strakjes vind je van die dingen vast wat in je schoen.

In de warenhuizen loop je uren rond
tussen al dat speelgoed. Je kijkt met open mond.
Er is zo zalig veel – je ogen staan op steeltjes –
en als het even kan, betast je al die speeltjes.
Je mag alleen maar kijken, er is niets aan te doen,
maar strakjes vind je van die dingen vast wat in je schoen.

’s Avonds lig je wakker, woelend in je bed:
Heb je wel het fijnste op je lijst gezet?
Die auto of die trein, servies of poppenhuisje,
die puzzel of die bal, een pop of een fornuisje.
Je kunt alleen maar wachten, er is niets aan te doen,
maar strakjes vind je van die dingen vast wat in je schoen.