De woonkamer, de keuken. De zolder en de hal.
De slaapkamer, de douche. De kelder, overal.
Ik steek de stekker in de muur, trap weer op die knop.
En met de stereo voluit, zet ik alles op z'n kop..... 

De stofzuigerblues.

Ik zuig naar alles wat beweegt, zelfs al ligt het stil.
Groot of klein, dik of dun, zeg maar wat je wil.
Niets is voor me veilig, met die stang weer in m'n hand.
Want zuigen is m'n hobby en dus zuig ik door het land.....

De stofzuigerblues.  

De kranten staan er vol mee, want zuigen dat is in.
Iedereen die doet het, maar soms vindt men het te min.
Met een korte of een lange slang, gooi ik alles in de strijd.
En met gebogen rug, haal ik 'm over het tapijt..... 

De stofzuigerblues. 

Want zuigen dat is lekker, ja, zuigen dat is fijn.
Er is niets leuker, dan met je stofzuiger te zijn.
Duizend Watt of minder, ik zuig met alle kracht.
's Morgens, 's middags. En regelmatig in de nacht..... 

De stofzuigerblues. 

Maar dan is de dag gekomen, dat jij me plots verlaat.
De reden die je aangeeft, is dat het mij alleen om zuigen gaat.
Dat ik van jou moet kiezen, uit zuigen of uit jou.
Dat laat ik mij niet zeggen, door geen enkele vrouw..... 

De stofzuigerblues. 

 


(c) Paul Verkaik