Je hoeft me niets meer te zeggen. Hier luister ik niet naar.
Wil ik dit dan ooit wel horen. Verdomme, het is niet waar.

Je hamert er al dagen op. Je wrijft het er flink in.
Het dreunt al nachten in mijn kop. Dit maakt alles kapot. 

Het vreet, het zuigt, het steekt. Wat jij me gaat vertellen.
Hij was zo sterk, zo jong, zo lief.
Verdriet maakt mij, verdriet maakt mij doorweekt.

Ik blijf het steeds verstoppen. Denken wil ik er niet aan.
Ik kan het niet verkroppen, dat jij bent doodgegaan.

Het vreet, het zuigt, het steekt. Wat jij me gaat vertellen.
Hij was zo sterk, zo jong, zo lief.
Verdriet maakt mij, verdriet maakt mij doorweekt. 

Nu zoveel nachten verder, zegt er iemand het is niet waar.
In de zevende hemel ben ik dan. Jij leidt mij, op weg ernaar.




(c) Corina Verkaik