Wantrouw de dood toch niet en vrees hem niet
Die met een vuur van sympathie omkringt
Wat er aan moois en teers nog overschiet
Zodat er geen bederf meer binnendringt

Maar vrees het leven met zijn huichelarij
Met zijn vernielzucht, onverschilligheid:
Jouw stil geluk, jouw stil vertrouwen… hij
Zal het ontvreemden in een mum van tijd

En voor de aardigheid en met één houw
Half in gedachten kap hij het, om jou
Te tonen wie er klein is en wie groot

Wie er nog te redden is, nog onbesmet
Volmaakt en gaaf, wordt door de dood gered
Er is geen deernis als die van  de dood  
Er is geen deernis

Wantrouw de dood toch niet en vrees hem niet
Die met een vuur van sympathie omkringt
Wat er aan moois en teers nog overschiet
Zodat er geen bederf meer binnendringt

Er is geen deernis als die van  de dood  
Er is geen deernis