Ik wil nu graag iets voor U gaan zingen.
Het betreft hier een lied, een chanson, en het gaat over de verhouding, de relatie tussen een man en een vrouw, in dit geval een jongen, uh een jongen en een meisje.
Iets wat eigenlijk in onze samenleving steeds meer een bijzonderheid dreigt te worden. En wij voelen ons dan ook min of meer moreel verplicht dit onder de aandacht te brengen van een zo breed mogelijk publiek en het op die manier weer een nieuwe impuls te geven opdat niet verloren gaat waar eens de mensheid mee van start is gegaan.
?
In het eerste couplet worden we dan ook vrijwel onmiddellijk geconfronteerd met een heel degelijk meisje, ze draagt haar borsten op haar rug, en we kunnen zien dat ze op weg is naar haar minnaar aan de manier waarop haar molières het wegdek teisteren. Ze beweegt zich voort in een vrij smalle straat, die geflankeerd wordt door trieste arbeiderswoningen, en aan het eind van de straat springt er een huisje iets uit en dat is dan ook het huis van de buren van die jongen.

In het tweede couplet maken we dan kennis met deze jongeman, die verslaafd is aan de drugs, eh, de werkelijkheid is soms hard. Op jeugdige leeftijd is hij door zijn moeder betrapt bij het snoepen van broodschotel. Eh, hij stond in de keuken met zijn handen in de broodschotel en ineens staat die moeder daar en die zei: "Wat moet dat daar met die handen in de broodschotel?"
?
"Ja", zegt die jongen, "Ik sta hier te snoepen van die broodschotel." "Ja", zegt die moeder, "dat kan ik ook wel zien maar je weet best dat je niet mag snoepen van de broodschotel." Zegt die jongen: "Ja, maar ik doe het stiekem."
En daar is toen de oorlog overheen gekomen, de hongerwinter, en die jongen is toen begonnen met het roken van rietsigaren, kastanje pijpjes en is via tulpenbollen, suikerbieten, terechtgekomen bij allerlei hennepproducten en hij spuit, prikt, snuift en slikt nu bij het leven.

In het derde couplet krijgen we dan het recept van broodschotel. Eh, je neemt een vuurvaste schaal waarvan je de bodem bedekt met drie-dagen-oud brood en het is altijd even opletten geblazen. De eerste keer dat ik dit thuis at had ik twee dagen geen brood kunnen eten. Daaroverheen leg je een laag rabarber, dan weer een laag brood, dan weer een laag rabarber, dan weer een laag brood en dan moet je op gaan letten hoe diep je schaal is.
?
Je kunt natuurlijk proberen de bovenste laag boterhammen ietsje aan te drukken maar dan bestaat de kans dat de rabarber langs de zijkanten weer omhoog spuit. Dit geheel bestrooi je met kaneel.
Dat zet je in de oven, laat je drie kwartier staan. Je kunt het ook een uur laten staan en als je niet van broodschotel houdt kun je het weken laten staan. Alleen, alleen kun je dan je oven niet meer gebruiken.

In het vierde couplet krijgen we dan een kort overzicht van het voorafgaande. We zien een degelijk meisje dat op weg is naar haar jongeman die verslaafd is aan de drugs, omdat hij vroeger van de broodschotel gesnoept heeft waarvan u het recept straks vrijblijvend bij de kassa kunt opvragen.
?
In het vijfde couplet zien we hoe het meisje inmiddels bij de voordeur is aangekomen, hoe ze aanbelt, en om tijd te winnen slaan we dan vijf coupletten over en in het tiende couplet krijgen we een beschrijving van deze bel. Dat is een pling-plong bel met een lampje erachter. Deze bellen worden gemaakt voor dove mensen, die horen niet dat het ding binnen pling-plong gaat maar die zien dat lampje uitgaan en die denken: "Hij doet het."

Moeder doet open en er is niets aan de hand. Het meisje groet vriendelijk en in het dertiende couplet stormt ze die trap op. Er ligt een roetje los dus in het veertiende couplet stormt ze weer die trap op, zwaait die slaapkamerdeur open en ziet daar die jongen met die injectienaald in zijn arm zitten en ze wist nog van niks, dat ben ik vergeten te vertellen, dat is couplet één a.
?
Waarin wij geconfronteerd worden met een heel degelijk meisje, ze is vroeger nog eens ganzenbordkampioene geweest, en ze heeft een broer, die is bij de padvinderij.
Daar is een leuk liedje over geschreven, dat kan ik u wel even tussendoor vertellen, eh.

In het eerste couplet gaat die jongen met die padvinders op tentenkamp en in het tweede couplet probeert hij die akela uit de tent te lokken en in het derde couplet ...
Nou, kan ik misschien beter even een andere keer vertellen ...

En die jongen die zit daar dus met die spuit in z'n arm en die zit helemaal in de put. En dat meisje meteen gooien met die dobbelstenen. Maar ze heeft de slag niet meer in de vingers, en dan heel langzaam ontstaat er tussen die twee mensen iets wat door de loop der eeuwen over de hele wereld al miljoenen malen is gebeurd. En dan opeens dan gaat die deur open en dan staat die moeder daar.
?
Het is allemaal ontzettend stom. Eerst in die keuken, brood zat, en dan hup, in die kamer. Als je dat moet gaan vertolken, gaan verwoorden voor de mensen, dat, dat vreet aan je. En als je dat al 199 keer gedaan hebt, ik kan het niet ...