Het kindje van een kangoeroe zit altijd in de zak
Zit altijd in de zak, gezellig in de zak van moe
Zo kan het overal mee naar toe,  dat is voor het gemak
En als zij door de regen gaan wordt de zak met een ritssluiting dichtgedaan.
Zo houden ze warme voetjes, de kangoeroetjes

Als ’t kindje kangoeroe verjaart, dan komt er een partij
Dan komt er een partij met apenootjes en een mokkataart
En alle moeders zitten op haar  staart en blijven er aldoor bij
De kinders zwaaien met een vlag en gillen en schreeuwen de hele dag
Ze hebben papieren hoedjes, de kangoeroetjes
 
Ze eten de apenootjes op, de kindjes kangoeroe
De kindjes kangoeroe en gooien elkaar met de lege dop
Totdat de moeders zeggen: “Stop, stop, stop, je maakt je veel te moe”
De kinders huilen van verdriet, maar ja, dat helpt nu eenmaal niet
Die arme kleine bloedjes van kangoeroetjes
 
Dan zegt het kindje kangoeroe: “Ik vond het toch zo leuk,
Ik vond het toch zo leuk, wanneer ben ik weer jarig, moe?”
Maar moe zegt: “Hou je wafel toe, ’k verga nog van de jeuk
Het volgend jaar, misschien, misschien, wel ja, we zullen heus wel zien
Dan krijg je weer cadeautjes maar nooit meer apenootjes”