Namulat ako at ngayo'y nag-iisa 

Pagkatapos ng ulan 

Bagama't nakalipas na ang mga sandali 

Ay nagmumuni kung ako'y nagwagi 

Pinipilit mang sabihin na ito'y wala sa akin 

Ngunit bakit hanggang ngayon, nagdurugo pa rin 



Sa kanya pa rin babalik sigaw, ng damdamin 

Sa kanya pa rin sasaya bulong ng puso ko 

Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan 

Ang pagmamahal at panahon alay pa rin sa kanya 



At sa hatinggabi ay nag-iisa na lang 

Ay minamasdan ang larawan mo 

At ngayo'y bumalik nang siya'y kapiling pa 

Alaala ng buong magdamag 

Kung sakali man isipin na ito'y wala sa akin 

Sana'y dinggin ang tinig kong nag-iisa pa rin 



Sa kanya pa rin babalik sigaw, ng damdamin 

Sa kanya pa rin sasaya bulong ng puso ko 

Kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan 

Ang pagmamahal at panahon alay pa rin sa kanya 



Ang pagmamahal at panahon alay pa rin 

Sa kanya, sa kanya, sa kanya, hah-ooh 



Sa kanya.