Be hey kendini bilmez beni bana sorduysan
Ad?m ‘insan? kamil’ soyad?m ‘haydar’ benim
Hep susuyorum diye bunca cümle kurduysan
Sustu?um bildi?imin yar?s? kadar benim

Dünya denen ?u dar eve
Ömür derler ömür derler
Yand???m?z kor aleve
Duman tütmez kömür derler

Murad?m?z derttir bizim
Soyad?m?z merttir bizim
Onurumuz serttir bizim
Çift su görmü? demir derler

Ne sand???n kadar kör ne kara ne zifirim
Üç günlük bir konakta an kadar misafirim
E?er sen ulemaysan ben en büyük kafirim
Recm eylesen ne ç?kar ruhum payidar benim
Ister hallac? gibi benimde yüz derimi
Ister mara?a ta?? dinmeyen kederimi
Nas?lsa H?z?r Pa?a biliyor kaderimi
Ta?lara gülümserken güle küsmü? dar benim

Enel hakt?r ?iar?m?z
K?rk çiçek ta??r dar?m?z
On ikidir tüm var?m?z
Yollar?na emir derler

Levh-i mahfuz’daki s?rken
Semaya semah ta??rken
Kerbela’ya ula??rken
Ya??m?za ya?mur derler

Sense Yezid demi?sin haddini zorlayarak
Öfkeni cehaletin nar?yla korlayarak
Oysa sen Hüseyn’imi susuz u?urlayarak
Kerbela’da gülerken yitirdi?in ar benim
Bil ki Kalubela’ dan beri dimdiktir ba??m
‘Mertlik’ tek ?iar?md?r, ‘?erefim’ tek yolda??m
Hala kim oldu?umu sorarsan
Bir Aslan’?n tuttu?u suskun Zülfikar benim