‘k Zit op een terras
In een stad die wereldberoemd
Is geworden door een toren
Die ze fout hebben gebouwd

‘k Zit op een terras
In de schaduw van die toren
Die bij elk glas wijn
Een beetje schever zakt naar voren

   Ik denk: Ai, ai, ai, ai, ai, ai
Ai, ai, ai, houd ‘m tegen

Aan de overkant van mijn terras
Zit er een maske smakelijk te smullen
Van een veel te grote crème glacee

Haar ogen smelten weg
Tussen de bollen vanille
Haar ogen zijn zo diep
Dat zelfs die toren erin verdrinkt

   Ik denk: Ai, ai, ai, ai, ai, ai
Ai, ai, ai, houd ‘m tegen

Pisa heeft nog nooit zo
Op zijn grondvesten gedaverd
Als toen die nacht bij volle maan
In dat tweesterrenhotel
De nacht bleef jong
De dubbele tong
Het ritme van den asem
De schoonheid van da maske
Het contrast met een TL
Pisa heeft nog nooit zo lekker
Geschiedenis geschreven
De tijd die vree voorbij
Met de nasmaak van vanille

   Ik denk: Ai, ai, ai, ai, ai, ai
Ai, ai, ai, houd ‘m tegen