- Mozaiek
Ze maakt zich op maar zoiets doet ze niet voor mij.
Die mooie kleren, nee, die draagt ze niet voor mij.
Ik voel aan alels dat ze voor een ander
leeft. Ik voel dat zij me niet meer nodig heeft.

Alles gaat voorbij, of je wil of niet.
Alles gaat voorbij, je blijft alleen met je verdriet.
Zeg me waarom zelfs de mooiste liefde slijt, en
alles als los zand voor altijd door je vingers glijdt.

Ik zie dat zijn met haar gedachten elders is.
Ik weet dat zij de stem van iemand anders mist.
Ze draait zich even om, de klink al in de hand.
En zegt het wordt niet laat, wees maar niet bang.

Alles gaat voorbij, of je wil of niet.
Alles gaat voorbij, je blijft alleen met je verdriet.
Zeg me waarom zelfs de mooiste liefde slijt, en
alles als los zand voor altijd door je vingers glijdt.

En als ik haar zeggen wil, dat ik haar nog steeds graag
zie, wendt zij haar ogen af en ik vind de woorden niet


(c) Mozaiek