Het was herfst en steeds kaler werd de boom voor ons raam
Mn kleine Marie zag ziek in haar bed de bladeren gaan
En wat zij toen droomde en vertelde aan mij
Als het laatste blad viel dan ging ook haar ziel en het hielp niets dat ik zei

Oh, kijk uit het raam, Maria, en geloof toch niet in die droom
Want jouw leven dat waait niet als een blad zomaar van de boom
Een blad is zo klein, Maria, en de kracht van de wind is zo groot
Verlies niet de moed, het komt wel weer goed, vecht tegen de dood

Op een nacht ging het stormen, maar de volgende dag
Klonk na weken van pijn en zwaarmoedig zijn, Maria haar lach
Want één blad was gebleven, had de storm doorstaan
Langzaam kwam haar herstel en al stormde het fel dat blad bleef eraan

Oh, kijk uit het raam Maria en denk niet meer aan die droom
Want jouw leven dat waait niet als een blad zomaar van de boom
De lente kwam en Maria was hersteld en ging naar de tuin
Zij wou dat laatste blad dat er nog steeds zat, maar zij was te klein
Ook de wind kreeg geen vat op dat laatste blad, want het zat vast met lijm