Ik maak zinnen van mijn woorden elke zin maakt een gedicht
Een tekst die voor mij zelf niet echt te beschrijven is
Want tranen vroeger samen en smelten in met haat
Maar liefde neemt het over en laat ik tranen voor elkaar
De laatste knuffel die ik je met tranen in mijn ogen gaf
Sorry schat, is het laatste wat mijn hart nog uiten kan
Vol verdriet schreeuw ik je naam spijt dat vreet aan mij
Wie zal de barsten helen en ze strelen tot ze niet meer pijnlijk zijn
En huil met mij ik wil je laten zien dat ik wel meer voor je kan zijn
Dan alleen een goeie vriend, je ziet het niet maar ik wil je zo graag laten weten
Dat liefde ook een kant heeft een kant zonder problemen 
Vrienden voor het leven
Een ketting met een halve hart en als we samen zijn is het de ketting die met Liefde past.
Maar ik voel meer dan dat, meer dan echte vrienden, misschien voel ik iets dat mensen noemen het echte liefde..

En ik heb altijd gedacht er is meer dan dat
Misschien wel meer dan vriendschap
Misschien wel liefde
Misschien wel houden van
Maar toen vertelde ze me iets
Wat het was .. luister maar.

Mijn gedicht bevat nu tranen zinnen klinken minder mooi
Woorden die me zeggen schat wij samen wordt het nooit
Emoties gooi ik overhoop en waarom vroeg ik af?
Je zei me zacht dat je verliefd op een ander was
Me hartje brak ik nam je ketting in mijn hand
Ik keek ernaar het was iets wat voor mij geen waarde had
In een klap was alles anders en zeker had ik pijn
Met de gedachte dat ik nooit verliefd op je mocht zijn
Ik had beter kunnen zwijgen
Vrienden kunnen blijven
Dan wist ik nu nog hoe het was
Om in je ogen weg te drijven
Zo'n gevoel vind ik nergens anders meer
Bij jou voelde ik het voor het laatst en ook het eerst
Ik loop me weg alleen
En ik denk nog vaker aan je terug
Vul mijn longen met wat lucht, laat een diepe zucht
Een ketting in mijn handen met een datum die van ons was
Maar die datum is nu niets meer dan een gewone dag