Als huid aan warme huid zich vlijt
en mond aan hete mond.
Als been aan been zich strekt en spreidt
van nacht tot morgenstond.
Als lust uit elke porie kiert
en wilde passie hoogtij viert.
Wie denkt dan dat in veertig jaar
het vuur dooft in de schoot?
Zonder dar vuur is het leven naar,
maar,
dan gaan we gelukkig ook dood.
Dan gaan we gelukkig ook dood

Als bier in hoge kroezen kroest
of wijn in de bokaal.
Als je in roes lichtroze soest
of danst met luid kabaal.
Als j’ onbeschaamd schreeuwt, brult en stampt
en alle zorg de huid uit dampt.
Wie denkt dan dat in veertig jaar
de buik de roest verstoot?
Zonder die roest is ’t leven naar,
maar,
dan gaan we gelukkig ook dood.
Dan gaan we gelukkig ook dood

Als je door verre landen gaat
langs Donau, Loire, Rijn,
of alpen of Cevennen staat,
of op ’t Concordeplein.
Als reisstof in je ogen waait,
sirocco langs je schouders laait.
Wie denkt dan dat in veertig jaar
het lijf tot stilstand noodt.
In stilstand is het leven zwaar,
maar,
dan gaan we gelukkig ook dood.
Dan gaan we gelukkig ook dood.
Als je niet meer poëtisch zwalkt
maar zelf tot proza bent verkalkt
en aan het einde van je reis
aan wal ligt met je boot.
Dan is het leven dof en grijs,
maar,
dan gaan we gelukkig ook dood.
Dan gaan we gelukkig ook dood.



Muziek: Miel Cools
Tekst: Ernst Van Altena