In les Croix-Aux-Merles is een visser gestorven
een bloedarme visser, bruin vel over been
ze vonden hem tussen z'n netten en korven
zijn laatste woord sprak hij eenzaam alleen

In les Croix-Aux-Merles staan baaien vol water
vol nutteloos water, dat beukt op de rots
een vissersvrouw kreunt een Stabat Mater
en de wind begin waaien ter ere gods

Een kruis van graniet in een wei met zes koeien
de kist wordt besteld, in Benegian
familie verwittigd twee broers die nog roeien,
vernemen het morgen in Saint-Servants

Ik zie het verdriet aan de pijnboom der vrouwen
de stilte die valt, in de visserskroeg
maar ik heb vandaag geen zin om te rouwen
daarbij, daar zijn hier oude vissers genoeg

ze dragen de kist op hun hoge schouders
de meeuwen, ze janken op Keherfrehem
ik voel me ineens wel 100 jaar ouder,
m'n hart is van slag en de dood m'n gezel

Telt in Port la Duc       grijnslachend  de sloepen
met namen van vrouwen die geuren naar wijn
ik sta vruchteloos op je naam te roepen
de meeuwen, ze janken, jij bent er niet bij

In Loup-Parlez wordt een dansfeest gehouden
een bal champetre  , een boers festijn
met boerse vissers, en boerse vrouwen
met boerse dansen en boerse wijn
ik wil je de duurste wijn betalen
de langste nacht is een eeuw te kort
van paros-qui-rot tot plaga-ranqaele
zou ik zorgen dat het weer zomer wordt

In Simple-Dorp staat je naam geschreven
In Fort-La-Lac en le Valandrez
de wolken hebben hem voortgedreven
tot boven de rotsen van niets-dan-zee

hij grijpt naar de dood, want de dood is het leven
vandaag was het simpel, un vieux marin
maar morgen m'n lief, ben ik uitgeschreven
begraaf me dan zacht, in het dorpje Pleurien