De huizen leunen uit hun hoog balkon
en praten met verveelde buren,
lijk Miss Blazée vanmiddag in de zon
na veel vergeefse overuren.
Want niemand kijkt naar haar eens om,
ze mist zoveel avonturen

Maar kijk, op het strand,
daar stapt een knaapje uit het water,
daar stapt een meisje in de zon
en beiden gaan hand in hand
een ijsje bed’len bij een nonkel pater
die paternostert in de zon.

De huizen leunen uit hun hoog balkon
en zullen weldra in gaan slapen,
lijk Miss Blazée vanmiddag in de zon
met haar platina-blonde haren.
Maar niemand kijkt naar haar eens om
of naar haar achtien-haar-karaten.

Want kijk, op het strand
daar stapt een knaapje in het water.
Daar stapt een meisje in de zon,
en beiden gaan dan hand in hand.

De huizen leunen uit hun hoog balkon
en luif’len met hun jaloezieën,
lijk Miss Blazée vanmiddag in de zon.
Met niet alleen maar blote knieën.
Maar niemand kijkt naar haar eens om,
al gaat ze ’s winters ook nog skiën.

Want kijk, op het strand,
daar stapt een knaapje uit het water.
Daar stapt een meisje in de zon
en beiden gaan dan hand in hand
wat stoeien in het zand en later
een vlieger zenden naar de zon.