Heer Koning, mijn Koning, de angst heerst in de streek;
uw grootste generaal werd deze nacht gevonden
met in zijn hart drie diepe, rode kogelwonden.
En in was bang, heer Koning, toen ik zo naar hem keek.
Zijn ogen, heer Koning, staarden mij zo vreemd aan
- zo'n vreemde, dode ogen had ik nog nooit gezien -
Ik lachte niet meer, ik zing niet meer, ik bid niet meer sindsdien.
Ik vraag me af, heer Koning, hoe moet het nu voortaan?

Want voor hij zich doodde schreef hij nog een brief:
"Mijn vijand, vergeef me, ik heb je lief;
Ik maakte van 't doden mijn plicht en nog meer;
geen mens die kan leven, alleen maar van eer!"

Heer Koning, mijn Koning, men melde mij daarjuist
uw liefste minnestreel loopt rond in alle straten
en hij probeert uw volk de vrede aan te praten.
Op uw hoede, Koning! Uw minnestreel balt de vuist.
Zijn zangen, heer Koning, grepen mij koud op (t hart
- zo'n vreemde harde zangen had ik nog nooit gehoord -
Hij zegt: De generaal is door uw schuld vermoord.
Ik vraag me af, heer Koning, wat doet U met zo'n bard?

Hij zingt van vrede vlakbij uw raam.
Hij spot met uw kroon en hij spot met uw faam.
Hij zegt dat het volk zich op u moet wreken
door rozen in de kanonnen te steken!

Heer Koning, mijn Koning, uw volk pleegt verzet?
De vrouwen van het land verboden aan uw zonen
zich ooit nog met vlag of geweer te tonen.
Uw hele leger, Koning heeft zichzelf afgezet.
Hun daden, heer Koning, hebben mij diep ontroer
- zo'n vreemde heldendaden had ik nog nooit beleefd -
Ik vraag nu het volk of het mij nog ooit vergeeft
dat ik voor U, mijn Koning, de oorlog heb gevoerd.

En smeek om genade voor U, mijn Heer,
want vrede vindt U wellicht nooit meer.
Ik bid en bezweer en vertel iedereen:
Mijn Koning, uw Koning, is nu a l l e e n !



Muziek: Miel Cools
Tekst: Marie-France Daenen