Langzaam heb jij rond jezelf
In stil verweer een muur gebouwd
Haast onwrikbaar, steen voor steen
Omdat jij niemand meer vertrouwt
Telkens als jij werd gekwetst
Kwam er weer een laag beton
Maakte jij je muur nog hoger
Tot je niet meer verder kon
Kom, breek stap voor stap die omheining af
Veel te lang heeft jouw muur daar gestaan
Kom, wees even stil
Ik zal je helpen, als jij wil
Maar breek eindelijk die muur nu weer af
Hou vaak werd jou in het verleden
Steeds de hemel weer beloofd
Hoe vaak heb jij, onervaren
Al die woorden weer geloofd
Welke prijs moest jij betalen
Voor alweer een nieuw gevecht
Onbewust werd daar de basis
Voor de eerste steen gelegd
Waarom koos jij uit de wegen
Die van het minste zelfverweer
Waarom ging jij, als je pijn had
Af en toe niet flink tekeer
Nee, jij metselde maar verder
Aan je muur van zelfbehoud
En die muur werd alsmaar hoger
Steen, beton, het werd zo koud
Hoe lang kan een mens verdragen
Zo'n gedwongen eenzaamheid
Want er is geen plaats voor warmte
Achter muren, vol van spijt
Kom, laat mij je nu eens helpen
Vecht opnieuw voor je geluk
En dan slaan we met ons beiden
Steen voor steen die muur weer stuk

Tekst: Mieke Melgers
Muziek: Miel Cools