ik woon in een dorpje met veel lieve mensen
daar houden ze veel van elkaar
in één van die straatjes daar staat nog dat  huisje
daar woon ik al negentien jaar
en waar ik ook kom, zing ik toch altijd dit lied 
net zolang tot iedereen weet
dat daar alle mensen gelukkig zijn samen
’t is iets wat ik nooit meer vergeet

het dorpje waar ik ben geboren
‘t enig plekje wat mij kan bekoren
waar mensen nog om elkaar geven
daar begon toch eens mijn leven

en ’s avonds dan staan daar 
de mensen nog buiten
en praten nog wat met elkaar
de eikenboom ginds op het plein 
word steeds groter
en is nu zowat honderd jaar
hoog boven huisjes verheven
daar prikt in de wolken 
de kerktoren fier
na een week van hard werken 
komen de mensen weer samen 
en maken plezier

het dorpje waar ik ben geboren
‘t enig plekje wat mij kan bekoren
en waar mensen nog om elkaar geven
daar begon toch eens mijn leven

in één van die huisjes 
daar woont vast een jongen 
waar ik later toch eens mee trouw
ik weet niet wie het zal zijn
maar ik hoop dat die jongen
toch veel van mij houd
en waar ik ook kom
zing ik toch altijd dit lied
net zo lang tot het iedereen weet
dat daar al de mensen
gelukkig zijn samen
’t is iets wat ik nooit meer vergeet

het dorpje waar ik ben geboren
‘t enig plekje wat mij kan bekoren
waar mensen nog om elkaar geven
daar begon toch eens mijn leven

het dorpje waar ik ben geboren
‘t enig plekje wat mij kan bekoren
waar mensen nog om elkaar geven
daar begon toch eens mijn leven


(c) Mieke