Vanmiddag een vergadering in mijn studentenstad
En toen die veel eerder klaar was dan ik had gedacht
Ben ik doorgereden naar de plek waar jij een kamer had
En waar ik een week of acht de eeuwigheid heb doorgebracht

In een vreemd geworden winkelstraat ben ik doorgelopen
Naar de halte van lijn zeven waar ik toen heb gestaan
Duizelend van overmoed, ik kon de wereld aan
Toen wij het voor de tweede keer echt hadden gedaan

En ik wil je niet meer terug maar soms kan ik verlangen
Naar één moment van overmoed om acht uur 's ochtends vroeg
James Taylor op de platenspeler wil nog wel eens helpen
Maar meestal helpt James Taylor niet genoeg

En ik wil je niet meer terug maar soms kan ik verlangen
Naar één moment van overmoed om acht uur 's ochtends vroeg
James Taylor op de platenspeler wil nog wel eens helpen
Maar meestal helpt James Taylor niet genoeg

Bovenaan de trap hoor ik de deur weer opengaan
En een ander vraagt zich af waar ik nu toch blijf
En ik roep terug blijf maar in bed ik kom er ook zo aan
Ze zou misschien gekwetst zijn als ze wist wat ik hier nu schrijf

Ik wil haar nooit meer kwijt maar soms kan ik verlangen
Naar één moment van overmoed om acht uur 's ochtends vroeg
De grijze diepte in haar ogen wil meestal wel helpen
Maar soms helpt ook die diepte niet genoeg
Niet genoeg