Hij was misschien, een beetje anders
Hij was wat vreemd, niet zoals jij
Hij liep niet mee, op platgetrapte paden
Een zonderling, hij hoorde er niet bij.

Een jochie in negentienhonderd
Nu zijn z'n haren zilvergrijs
En hij heeft niemand, om voor hem te zorgen
Hij is alleen, dat is de prijs.

Geen bergen en geen dalen
Geen machtige verhalen
Hij was nooit een grote prater
Geen wilde avonturen
Het zal zijn tijd wel duren
Die regenboog bewaarde hij voor later.

Als jongeman, had hij z'n charmes
Wat is er toen toch fout gegaan?
Als hij vertelt van vrienden en familie
Dan komt er in, z'n oog een traan.

Hij had een vriend, en was gelukkig
Maar in die tijd, was dat verkeerd
Hij heeft zijn dorp, heel stilletjes verlaten
Maar was heeft hem, dit achteraf geleerd?