Een levenslustig lichtmatroosje
Kwam voor de eerste maal van de zee
Ontmoette daar een heel aardig meisje
In het kleine buurtcafe
Ze zong voor hen die uit gaan varen
Bij een oud accordeon
Een mooi weemoedig afscheidsliedje
Dat hij maar niet vergeten kon

Ze zong van de baren, de bruisende zee
Die namen haar lied als herinnering mee
Van dat meisje zo blond met haar lachende mond
Uit het straatje van het havencafe

De wrede zee had geen genade
Want bij een loeiende orkaan
Is heel de schuit en het lichtmatroosje
Bij nacht de kelder ingegaan
De zeeman vond een laatste haven
Ver van het aardse tranendal
Het meisje zong een afscheidsliedje
Voor hem die nooit weer komen zal

Ze zong van de baren, de bruisende zee
Die namen haar lied als herinnering mee
Van dat meisje zo blond met haar lachende mond
Uit het straatje van het havencafe