Wat gaat de tijd toch razend snel,
Hoe lang geleden is het wel,
Dat ik jou voor 't allerlaatst heb gezien ?
Ja, 't is al een jaar of tien,
Het was toen op m'n huw'lijksdag,
Dat ik sinds lange tijd jou zag.
Maar ik kende jou haast niet meer terug.
Koel deed je en stug 
 
Denk je nog wel aan het huisje,
Het huisje dicht bij de zee.
Waar wij als kleine kinderen speelden
Wij beiden, gelukkig, tevree.
Denk je nog wel aan het huisje,
Zo proper, zo vriend'lijk en klein.
Waar ons moedertje zorgde voor ons,
Om gelukkig te zijn.
  
Je kwam omdat 't niet anders kon,
Maar 't liefst ging je meteen weerom,
Ook al had je wat vriend'lijks gezegd,
Daarvan geen één woord echt.
Je praatte wat voor het fatsoen,
Je kon toch moeilijk anders doen.
Oude vrienden, nee, jij kende ze niet,
Dat deed mij verdriet.
 
Denk je nog wel aan het huisje,
Het huisje dicht bij de zee.
Waar wij als kleine kinderen speelden
Wij beiden, gelukkig, tevree.
Denk je nog wel aan het huisje,
Zo proper, zo vriend'lijk en klein.
Waar ons moedertje zorgde voor ons,
Om gelukkig te zijn.
 
Sindsdien schreef ik een enk'le keer,
Maar kreeg van jou geen antwoord meer.
Dat vond jij de moeite schijnbaar niet waard.
Daarmee is het wel verklaard,
Hoe heb je alles weggevaagd,
Heb ik me dikwijls afgevraagd
Die herinneringen uit onze jeugd,
Onze kindervreugd.
 
Denk je nog wel aan het huisje,
Het huisje dicht bij de zee.
Waar wij als kleine kinderen speelden
Wij beiden, gelukkig, tevree.
Denk je nog wel aan het huisje,
Zo proper, zo vriend'lijk en klein.
Waar ons moedertje zorgde voor ons,
Om gelukkig te zijn.