Het leven is maar een tijdseenheid in al zijn zielige meetbaarheid
Het leven dat maar heel even rijpt als een puist op de eeuwigheid
Ook al zijn we er van bewust en laat het ons geen moment met rust
Het staat geschreven in het avondrood
Iedereen moet dood

Iedere ochtend schijnt de zon
Het is weer prachtig om te zien
De zon die schijnt op een massagraf
het is weer prachtig om te zien
Nooit kan de mens de zon verlaten
Want ze zorgt voor ons dagelijks brood
En al die tijd houd ze ons in de gaten
Want iedereen moet dood

Al ben je koning van een land
Met een volk van alleen maar koningen
Zonder één enkele migrant
En meer van dat soort vertoningen
Zo lig je dan op je eigen strand
En je leest het avondrood
Met een dure dame aan je hand
Ze zegt: iedereen moet dood

Een oude man zat op een berg
Waarop hij wachtte dat wist hij niet
Maar dat vond hij niet zo erg
Omdat het ging zoals geschied
Soms deed hij jaren niets dan goed
Dan weer alles wat God verbood
Plots beving hem een hemelse gloed
Iedereen moet dood