Ik zie de situatie niet zoals die moet zijn.
Ik zie je beelden beslagen als op me raamkozijn.
Ik, laat me vochtkringen, vervormen in zinnen.
Ik zie je achter het raam, diep gezonken van binnen.
En er is niemand die je snapt, want niks is hetzelfde.
Voor jou tast ik in het duister want niks dat is helder.
Ik zie je leven in een hel, niemand die helpt je.
Want het is er ijskoud en niet warm als in de hel.
En ik lees in je ogen, dat je bang bent voor alles.
Dus ik pak me rozenkrans en hou me handen vast.
En, bid tot de last, van je schouders valt.
En laat me van je houden zoals de heer van je houd, en.

Het maakt me niet uit, waar je bent of doet.
Maar als je me nodig heb kom ik, naar je toe.
Ik zie je ramen beslagen, ik weet wat je voelt.
Dus laat me je pijn dragen, want alles komt goed.

Het maakt me niet uit, waar je bent of doet.
Maar als je me nodig heb kom ik, naar je toe.
Ik zie je ramen beslagen, ik weet wat je voelt.
Dus laat me je pijn dragen, want alles komt goed.

Ik zie je tranen zijn beschreven in de money van je leven.
Want alles dat zit je tegen, diep gekwetst en vernederd.
Maar je doorzettingsvermogen, bewonder ik echt.
Na hoe, alles is gelopen, dat je nog steeds kracht heb.
En in jezelf blijft geloven, en terug vecht.
Doe dit voor je zelf, en voor je toekomst.
Misschien is het een hel, maar weet dat het goed komt.
Misschien is het een hel, maar weet dat het goed komt.

Het maakt me niet uit, waar je bent of doet.
Maar als je me nodig heb kom ik, naar je toe.
Ik zie je ramen beslagen, ik weet wat je doet.
Dus laat me je pijn dragen, want alles komt goed.

Het maakt me niet uit, waar je bent of doet.
Maar als je me nodig heb kom ik, naar je toe.
Ik zie je ramen beslagen, ik weet wat je doet.
Dus laat me je pijn dragen, want alles komt goed.

Het maakt me niet uit, waar je bent of doet.
Maar als je me nodig heb kom ik, naar je toe.
Ik zie je ramen beslagen, ik weet wat je doet.
Dus laat me je pijn dragen, want alles komt goed.

Uh, Matymike, Yea, Expressionist.