Er was eens een jongen zo deugdzaam en trouw,
Hij vroeg aan een meisje of zij aan hem wou.
Het antwoord was Nee, nee, nee, nee, nee.

Hij stuurde haar rozen, al waren ze duur,
En duizenden brieven vol liefde en vuur.
Het antwoord bleef Nee, nee, nee, nee, nee.

Stilaan geloofde hij dat zij het meende,
op het einde verloor hij de moed.
En zonder uitlicht trok hij naar de vreemde
een andere droom tegemoet.
Daar vond hij een ander die lief naar hem keek,
helaas, toen hij haar met zijn droom vergeleek,
was het antwoord Nee, nee, nee, nee, nee.

Het meisje dat hij in zijn dorp achterliet,
vroeg iedere morgen is er nog geen brief.
Het antwoord was Nee, nee, nee, nee, nee.

Ze miste hem zo, maar nu was het te laat.
Ze vroeg aan haar moeder, weet jij soms een raad?
Het antwoord was Nee, nee, nee, nee, nee.
Zo dachten ze iedere dag aan ook ander, zo hadden beiden verdriet.
Maar det ??????????????????????????? helemaal niet.

Op zekere dag stond hij weer voor haar deur,
met rozen en woorden van liefde zo teer,
en het antwoord was Ja, ja, ja, ja!
Ja, ja, ja, ja!
Ja, ja, ja, ja!
Ja!