Ik heb een schilder dood zien vallen
Van driehoog aan de overkant
En op de tegels neer zien smakken
En stil zien liggen naderhand
Hij stond gewoon zijn werk te doen
En wou zijn ladder wat verwrikken
Een ongeluk komt nooit alleen
Maar hij was dood voor ik kon schrikken

Ik heb een schilder dood zien vallen
Op een betrokken voorjaarsdag
Hij had een baard en bruine ogen
Die ik als laatste open zag
Zijn ladder hield hij tot het eind
Alsof dat zin had, vastgegrepen
Maar langs de muur huilde zijn verf
Nog door in trage witte strepen

Wanneer in Nederland
De doodstraf zou bestaan
Met executies in het openbaar
Dan weet ik zeker, dat
Ik daar nooit heen zou gaan
Nog voor geen tien miljoen kreeg je me daar
En toch heb ik niet eens
Mijn ogen dichtgedaan
Toen hij te pletter viel op het trottoir

Ik heb een schilder dood zien vallen
Misschien al meer dan duizend keer
En steeds als ik aan hem moet denken
Zie ik dezelfde beelden weer:
"Zoals een kaars in open veld..."
Want doodgaan overkomt ons allen
Maar ik heb oog in oog gestaan
Ik heb een schilder dood zien vallen