Ik herinner me dat ons huis afbrandde
Toen ik nog een klein meisje was
Ik zie nog het gezicht van mijn vader
Toen hij me uit bed haalde en met mij 
In zijn armen door het brandende huis naar buiten stormde  
En daar stond ik huiverend in m’n pyjama
En ik zag de hele wereld in vlammen opgaan
En toen het allemaal voorbij was
Zei ik tegen mezelf: “Is dat nou brand?
Dus meer is het niet”

   Dus meer is het niet
Je moet als dat alles is 
Maar blijven dansen
Kom lach met me mee
En drink je zat
’t Is niet meer dan dat

En toen ik twaalf was nam m’n vader me naar het circus
Het stond ergens aan de rand van de stad
D’r waren clowns en olifanten en beren op fietsjes
En hoog boven onze hoofden zweefde een mooie dame 
In een roze glitterpakje
En terwijl ik zat te kijken
Had ik steeds het gevoel dat er iets ontbrak
Ik weet niet wat
Maar toen het allemaal voorbij was
Zei ik tegen mezelf: “Is dat nou het circus?
Dus meer is het niet”

   Dus meer is het niet
Je moet als dat alles is 
Maar blijven dansen
Kom lach met me mee
En drink je zat
’t Is niet meer dan dat

En toen werd ik verliefd
Op de geweldigste man van de hele wereld
We maakten lange wandelingen langs de grachten
Of we zaten in een park
Alleen maar uren lang naar elkaar te kijken
We waren zo vreselijk verliefd  
En toen op een dag ging hij weg
En ik dacht dat ik dood zou gaan
Maar ik ging niet dood
En toen ik merkte dat ik gewoon verder leefde
Zei ik tegen mezelf: “Is dat nou de liefde?
Dus meer is het niet”

   Dus meer is het niet
Je moet als dat alles is 
Maar blijven 

Ik weet wel wat jullie nu zullen zeggen
Als ze er dan zo over denkt
Waarom maakt ze er dan niet gewoon een end aan?
 O nee, ik niet
Die laatste teleurstelling wil ik nog niet beleven
Want ik weet zo zeker als ik hier sta
Dat als het eenmaal zo ver is
En ik blaas mijn laatste adem uit
Dat ik tegen mezelf zal zeggen: 

   “Dus meer is het niet
Dus meer is het niet
Je moet als dat alles is 
Maar blijven dansen
Kom lach met me mee
En drink je zat
’t Is niet meer dan dat”