Martine Bijl
Martine Bijl - Lazare en Cécile lyrics
Your rating:
Men zegt dat Lazare en Cécile op een maanverlichte nacht zwijgend vluchtten uit het dorpje waar ze waren grootgebracht Dat de maan Cécile tooide met een stralend bruidstoilet Rond Lazare een mantel plooide met de zilveren dauw bezet Ach - men had wel in de gaten dat Cécile een rare was dat ze met de vogels praatte en soms danste in het gras En men lachte met Lazare die zijn bootjes van papier in het zwarte ven liet varen en dan straalde van plezier Men zegt dat Lazare Cécile aansprak op een zomerdag dat Cécile hem herkende bij de eerste oogopslag Want zijn wereld was de hare- men bekeek hen met wat spot Maar men had niet veel bezwaren ach, de dwaas zoekt toch de zot Toen de eerst bladeren vielen ging de roddel door de straat dat ze dikker werd, Cécile en de spot sloeg om in haat Daar beneden zou ze branden die de duivel had bemind maar Cecile vouwde haar handen om haar ongeboren kind Men zegt dat Lazare en Cécile op een maanverlichte nacht zwijgend vluchtten uit het dorpje waar ze waren grootgebracht En ze gingen op de vleugels van de late zomerwind naar het land achter de heuvels naar een toekomst voor hun kind Misschien dat het dorp verwachtte dat ze boetten voor hun daad misschien zag men in gedachten al hun lijkstoet in de straat Maar wie lang heeft moeten leven in een diepe eenzaamheid wil zijn leven niet meer geven als de liefde hem bevrijdt Men zegt dat Lazare en Cécile zijn getrouwd diezelfde nacht bij het ven waar ze zo dikwijls op elkaar hadden gewacht En de maan vormde twee ringen waar zijn beeld in tweeën brak in de rusteloze kringen van het zilveren watervlak Ik zag alleen hoe ze gingen want ik had hun vlucht verwacht Nooit zal iets het beeld verdringen van hun schoonheid in die nacht O Cécile, O Lazare wees gelukkig met je kind want een hart kent geen bezwaren als het zonder meer bemind