Martine Bijl
Martine Bijl - Grotemensenland lyrics
Your rating:
Toen mijn kindertijd voorbijging was ik stekelig en klein je moet dansen je bent vijftien maar ik kon niet vrolijk zijn misschien zag men mij wel bevend balancerend op hem koord in de piste van het leven maar men hielp me met geen woord Ik had alles willen geven voor een uitgestrekte hand voor wie mij wou leren leven in het grote mensenland maar geen mens wou zich vermoeien voor wat ik te bieden had niemand zag mijn bloempje bloeien langs het smalle pad Ik was niet dom of lelijk en niet slecht of sluw maar ja - m'n houten koppie was nog wel wat ruw hoewel ik dapper lachte was ik altijd bang dat geen liefde mij zou wachten en de nacht was lang zo verstrijken den de jaren en al heb je soms verdriet je hoeft nooit iets te verklaren er is niemand die het ziet ik werd ouder en ging leren niet wanhopig meer te zijn ach - een hart kan zich wel weren tegen zo'n klein beetje pijn Ik zou alles willen geven voor een uitgestrekte hand zo verlaten is het leven in het grotemensenland maar ik heb al wel bekeken dat de paardenbloem nog groeit als de roos al is bezweken al is uitgebloeid. Ik ben niet dom of lelijk en niet slecht of sluw en zelfs m'n houten koppie is wat minder ruw maar in de donkere nachten ben 'k nog altijd bang dat geen liefde mij zal wachten want het duurt zo lang Ik zou alles willen geven voor een uitgestrekte hand ik zou alles willen geven voor een uitgestrekte hand...