De zon bescheen het boerenland
Ze reden langs de waterkant
Een dagje fietsen
Het was een niet te scheiden span
Voorop ging blonde Marian
Daarachter Ferdinand en Jan
En Kees en Sytze
Die Marian die was zo snel
De beste van het hele stel
Wat kon die fietsen
Dat was begrijpelijk omdat
Zij reeds als kind in 't zadel zat
Omdat haar pa de stalling had
Van al die fietsen

Soms speelde een van hen het klaar
Om bij een boer speciaal voor haar
Een peer te bietsen
Die nam Marian welwillend aan
De held was tamelijk voldaan
Want hem werd even toegestaan
Naast haar te fietsen
Een uurtje rusten in het gras
Marian bleef lekker waar ze was
Dicht bij de fietsen
De jongens renden door elkaar
Als hazen hier en dan weer daar
En wierpen steels een blik op haar
En zij - zij liet ze

Zo gaat het 's avonds weer terug
De lage zon al in de rug
Een dagje fietsen
De lijven moe, de benen traag
De jongens in hun hart wat vaag
Heeft ze me opgemerkt vandaag
Tijdens het fietsen
Ze denken stiekem aan een zoen
En aan verboden dingen doen
Ver van de fietsen
Nou ja, het gaat vandaag niet meer
Misschien, misschien een andere keer
En morgen gaan we lekker weer
Een dagje fietsen