lang geleden ging een~jonge muzikant
op weg om te gaan spelen en te zwerven in het land
hij kocht een nieuwe doedelzak met rode wollen kwasten
hij ging van huis met goede moed
hij vond het zwervensleven goed
een leven dat hem paste
gelukkig en gezond
zo wi1de hij met zijn muziek de hele wereld rond

lang geleden kocht een jonge muzikant
een bontgekleurde schellenkap met zilver aan de rand
zo liep hij door het heuvelland met rinkelende bellen
de mensen bleven lachend staan
als zij hem vrolijk zagen gaan
met doedelzak en schellen
en enkelen dansten mee
hij voelde zich een koning want ze volgden hem gedwee

lang geleden trok een jonge muzikant
met schellenkap en doedelzak al spelend door het land
en op den duur kon niemand meer de speleman weerstreven
de herder liet zijn schapen gaan
de maaier liet het koren staan
ze dansten daor de dreven
ze dansten door het land
ze dansten naar de pijpen van de jonge muzikant

langs de dorpen trok de jonge muzikant
hij zette met zijn doedelzak de mensen naar zijn hand
zo ging het vele dagen door de stegen en de straten
ze volgden in zijn lokkend spoor
ze dansten moe en willoos door
tot zij hem gingen haten
verbitterd en gekweld
zo trok de stoet al dansend van de dorpen naar het veld

langs de wegen trok de jonge muzikant
en velen vielen uitgeput en schreiend in het zand
en anderen kwamen nader om de speleman te grijpen
maar het ging onvermoeibaar voort
en blies verrukt en onverstoorbaar
de fraaiversierde pijpen
hij dacht niet aan geweld
toen werd hij door de sterksten met gespannen vuist geveld

lang geleden lag een jonge muzikant
met schellenkap en doedelzak gestorven aan de kant
de mensen keerden zwijgend naar hun akkers en gehuchten
zo lag de jonge vagebond
de doedelzak nog aan zijn mond
te staren naar de luchten
die hij zo had bemind
zo bleef hij met zijn schellen die bewogen in de wind