Mijn thuisgevoel is soms heel ver te zoeken
Dan lijkt adoptie me een goed idee
Toch weet ik daarmee geen succes te boeken
Want niemand wil, mijn leeftijd zit niet mee
Het wandelwagentje allang ontgroeid
En straks mijn rolstoel duwen
Is niet iets dat echt boeit
Veel anderen vinden met het grootst gemak hun plaats
Kunnen die dan beter zoeken, of hebben ze meer praats

   Ik ben niet thuis in de wereld
Niet thuis in de tijd 
Het leven een pak dat niet past
Hier te krap, daar te wijd
Niet thuis in het leven
Maar enkel te gast

Als kind wist ik vaak niet wat te beginnen
Ze splitsten me het leven in de maag
Steeds zag ik om me heen
Het gaat om winnen
Maar er aan meedoen
Was voor mij de vraag
Thuis zeiden ze: “Kom op, jij kunt het ook”
Zodat ik met watervrees
Toch in het diepe dook
Ik zwom m’n rondjes mee
Niet echt op m’n gemak
Maar al mijn dromen gaven
Mij veilig onderdak

Toch was ik ook de wereld toegenegen
Bereid te zoeken naar het echte goud
Maar rond m’n twaalfde
Viel het steeds meer tegen
Alsof alles op drijfzand was gebouwd
De grotemensenwereld keek me aan
Met kloppend hart moest ik
Over de drempel gaan
Ik speelde mee en ik gedroeg me aangepast
Met het zelfreddend zwemmen
Als noodzakelijk houvast      

       Ik ben niet thuis in de wereld
Niet thuis in de tijd 
Het leven een pak dat niet past
Hier te krap, daar te wijd
Niet thuis in het leven
Maar enkel te gast

Er is heel veel veranderd sinds die dagen
Terwijl er ook veel onveranderd bleef
Hier thuis te raken
Blijft één van m’n vragen
Dus ben ik zoekende zolang ik leef
Ik heb al veel gewonnen en vergooit
Gelukkig wordt een zwervend hart
Niet snel gekooid
Uiteindelijk zal er wel
Voor mij een plekje zijn
Het waar en het wanneer
Dat is een zaak van Magere Hein

   Ik ben niet thuis in de wereld
Niet thuis in de tijd 
Het leven een pak dat niet past
Hier te krap, daar te wijd
Niet thuis in het leven
Maar enkel te gast